Film önerisi yazma amacıyla, kafamda bir kaç film dönerken bloğu açtım ve Royalbug tarafından bloğa gönderilen Premiere Lig efsanelerinden Fowler üzerine yazılmış bu güzel yazıyı okuduktan sonra, yine aynı dönemlerin bir başka efsanesi Cantona geldi aklıma... Hayır! hayır! Bu Cantona ve yaptıklarıyla ilgili bir yazı yazıyorum anlamına gelmesin.
Hiç yolumdan şaşmadan film önerisi olan yazıma devam ediyorum. Futbol tutkusu, Cantona ve basit bir adamın, ve onun basit yaşam mücadelesinin iç içe işlendiği;
2009 yılında Filmekimi kapsamında izlediğim ve çok beğendiğim bir film. Futbol tutkunu olduğu bilinen usta İngiliz yönetmen Ken Loach tarafından yönetilen film,
oldukça yalın anlatımı ve mükemmel detaylar içeren diyalogları ile kafamda yer etmişti. Hatta özellikle bir diyalog vardı ki... Filmin kahramanı Eric Bishop, Cantona ya kariyerinde ki en beğendiği anı sorar. Burada ki diyalog, Cantona'nın cevapları ve diyaloğun sonu gercekten süperdir.
Sinopsis: 30 yıl önce çok sevdiği karısı Lily (Stephanie Bishop)’nin kızını dünyaya getirmesinden sonra bir şekilde onları terk eden ve bu olaydan dolayı bir türlü kendini affetmeyen, 50lerine gelmiş bir Manchester United taraftarı olan postacı Eric Bishop (Steve Evets), hayattan kopmak üzeredir. İlk eşine ulaşmak ister ama hiçbir şekilde bunu başaramamaktadır. Sonraki evliliğinden kalan iki üvey oğlu ile birlikte aynı evi paylaşmaktadır ve artık onlara da söz geçirememektedir. Odasında yer alan Eric Cantona posterine bakarak Cantona ile dertleştiği bir gün karşısında Eric Cantona’yı bulur. Dertleşmeye başlarlar. Futbol ve hayat üzerine konuşurlar. Cantona ona hayata tutulması gerektiğini anlatmaya çalışır. Hayatın da aslında futbol gibi takım oyunu olduğundan tek başına bir şey yapmanın zorluklarından, risk almadan bir şey başarılmadığından bahseder. Eric bir yandan Lilly ile kontak kuracak cesareti bulur ama bir yandan da oğullarından Ryan’ın (Gerard Kearns) mafya ile başı beladadır…
No comments:
Post a Comment